پیشگیرنده های معمول شعله باعث می شوند فرزندان موش ها دیابتی شوند

10نوامبر 2020 - یک مطالعه جدید توسط محققان UC Riverside نشان می دهد که پیشگیرنده های شعله که در تقریباً در هر خانه ای وجود دارند، باعث می شوند موش ها فرزندانی به دنیا آورند که بعدا به دیابت مبتلا شوند.

این پیشگیرنده های شعله، یاPBDE  ها، ترکیبات شیمیایی رایج خانگی هستند که برای جلوگیری از آتش سوزی به مبلمان، اثاثیه یا لوازم داخلی و لوازم الکترونیکی و سطوح اضافه می شوند. آنها وارد هوایی می شوند که مردم در خانه، اتومبیل و هواپیما تنفس می کنند، زیرا پیوند شیمیایی آنها با سطوح ضعیف است.

مطالعات نشان داده اند که PBDEها با ابتلای انسان بالغ به دیابت در ارتباط هستند. این مطالعه نشان می دهد کهPBDE ، باعث ایجاد دیابت در موش هایی می شود که فقط از طریق مادرانشان در معرض این مواد شیمیایی قرار گرفته اند.

النا کوزلوا، نویسنده ی اصلی این مقاله و دانشجوی دکترای علوم اعصاب درUC Riverside ، گفت: موش ها PBDE را از مادران خود در حالی که در رحم بودند و به عنوان نوزاد خردسال از طریق شیر مادر دریافت می کردند، قابل توجه است که در بزرگسالی، مدتها پس از قرار گرفتن در معرض این مواد شیمیایی، فرزندان ماده به دیابت مبتلا شدند.

نتایج این مطالعه در مجله Scientific Reports منتشر شده است.

دکتر Collazo، متخصص مغز و اعصاب ازUCR ، گفت: PBDEها در همه جای خانه های ما وجود دارند و اجتناب از آنها کاملاً غیرممکن است. اگرچه استفاده از مضرترینPBDE ها در تولید محصولات و واردات آنها به ایالات متحده ممنوع شده است، بازیافت ناکافی محصولات حاوی آنها باعث ورودPBDE ها به آب، خاک و هوا می شود. در نتیجه، محققان همچنان آنها را در خون انسان، چربی، بافتهای جنین و همچنین شیر مادران در کشورهای جهان پیدا می کنند.

با توجه به ارتباط قبلی آنها با دیابت در مردان و زنان بزرگسال، و در زنان باردار، دکتر Collazo و تیم او می خواستند درک کنند که آیا این مواد شیمیایی می تواند اثرات مضری بر روی کودکان مادران در معرض PBDE داشته باشند؟ اما چنین آزمایشاتی فقط بر روی موش ها قابل انجام بود.

دکتر Collazo، گفت: این مطالعه بی نظیر است زیرا ما مادران و فرزندان آنها را از نظر تمام علائم دیابت در انسان آزمایش کردیم. این نوع آزمایش قبلاً انجام نشده است، به خصوص بر روی فرزندان ماده.

محققانبه موشهای مادرچه در دوران بارداری و چه در دوران شیردهی، PBDE را در مقادیر پایین- که قابل مقایسه با متوسط ​​قرار گرفتن انسان در معرض این ماده در محیط بود-، دادند.

همه نوزادان دچار عدم تحمل گلوکز، سطح بالای گلوکز ناشتا، عدم حساسیت به انسولین و سطح انسولین خون پایین شدند که همگی از ویژگی های بارز دیابت هستند. علاوه بر این، محققان همچنین دریافتند که نوزادان دارای مقادیر زیادی اندوکانابینوئید در کبد خود هستند که با اشتها، متابولیسم و ​​چاقی مرتبط می باشند.

اگرچه مادران تا حدی عدم تحمل گلوکز را نشان دادند اما به اندازه فرزندانشان تحت تأثیر قرار نگرفتند.

دکتر Collazo، گفت: یافته های ما نشان می دهد که مواد شیمیایی موجود در محیط مانندPBDE ها می توانند از مادران به فرزندان منتقل شوند و قرار گرفتن در معرض آنها در اوایل دوره رشد برای سلامتی فرزندان مضر است.

تیم تحقیق احساس می کند که برای تعیین پیامدهای طولانی مدت قرار گرفتن در معرضPBDE در اوایل زندگی، به مطالعات طولی در مورد انسان در آینده نیاز است.

دکتر Collazo، گفت: ما باید بدانیم كه آیا نوزادان انسان که در معرض PBDE چه قبل و چه پس از تولد بوده اند، به كودكان و بزرگسالان دیابتی تبدیل می شوند یا خیر؟

در این بین، او به مردم توصیه نمود که با انجام اقداماتی مانند شستن دستها قبل از غذا خوردن، جاروبرقی مکرر و خرید مبلمان و سایر کالاهایی که فاقد PBDEهستند، تماس با این موادرا محدود کنند. وی همچنین امیدوار است مادران باردار به خوبی در مورد مواد شیمیایی پنهان در محیط که می توانند بر فرزندان متولد نشده و در حال رشد و همچنین شیر آنها تأثیر بگذارد، آگاه باشند.

وی گفت: ما معتقدیم مزایایی که نوزادان از شیر مادر دریافت می کنند، بسیار بیشتر از خطرات انتقالPBDE  به آنها است. ما توصیه نمی كنیم که شیردهی را محدود كنید. اما بیایید از شیر مادر و بدن خود در برابر این مواد شیمیایی کشنده که در همه جای خانه ها و محیط زیست ما یافت می شوند، محافظت کنیم.

منبع:

https://www.sciencedaily.com/releases/2020/11/201110081546.htm